Metin Ay
Belki bir rüyaydın
Uyandım pencereyi açtım
Menekşeler kokmaz biliyorum
Ama kulağımla duydum
Papatyayla konuştun
Belki bir hayaldin
Uzandım kanadına yapıştım
Ihlamurlar çiçek açmaz biliyorum
Ama ellerimle dokundum
Kelebekte nakıştın
Belki bir masaldın
İnandım peşine düştüm
Karıncalar uyumaz biliyorum
Ama gözümle gördüm
Kurbağayla öpüştün
Belki bir hiçtin
Yazdım kağıda geçtin
Balıklar hatırlamaz biliyorum
Ama ağzınla söyledin:
„Sana en çok ben yakıştım“
