Oya Uslu
Sırtındaki çantaya tüm düşleri doldurmuştu. Önce eşitliği koymuştu içine, sonra kardeşliği, sonra özgürlüğü. Barışa yürüyordu.
Üzerinde şortuyla tişörtü, ayağında sandaletleri, başına ters geçirdiği şapkasıyla dünyayı fethe çıkmıştı. Geçmişteki yalın ayak başı kavak seyyahlara bin selam göndermiş; Karagöz, Nasrettin Hoca, Şarlo’ya göz kırpmış; “Yolun uzun ve dikenli…” diyenlere sırtını dönmüştü. Neşeyle sekiyor, bastığı yerden altın tozları çıkıyordu.
Yolda karşısına kim çıkarsa, “Hey! Merhaba. Düş peşindeyim, düş peşime,” diyordu. Çoğunluk afallayarak bakıyordu yüzüne. ‘Delirmiş zavallı!’ diyorlardı içlerinden. Ama çocuklar ondan çok hoşlanıyordu. Onu elinde balon tutan bir palyaço gibi sevimli bulup hemen ardına takılıyorlardı. Bunu gören yetişkinler ise panikliyor, “Fareli Köyün Kavalcısı çocuklarımızı kaçırıyor,” diyerek veryansın ediyorlardı. Gençler de kendi düşlerini alıp takılıyorlardı ardına; kimi aşk için, kimi iş, kimi aş için.
“Sınır olmamalı yeryüzünde!” diye haykırıyordu düş peşindeki genç. “Savaş ve sömürü de…”
Gençlerle çocuklar da ona katılarak bağırıyorlardı. “Barış ve özgürlük!” sesleri dünyayı çınlatıyordu.
Düşlerini yitirmemiş bazı yetişkinler de hoşlanmışlardı bundan. Umutla katılmışlardı kervana. Neşeyle, şarkı söyleyerek ilerliyorlardı. Yolda karşılarına bazı yaşlılar çıkıyor, güzel bir dünya söyleminden etkilenip, “Nereye böyle, öbür dünyaya mı?” diyorlardı. Düş peşindekiler, “Hiç orayla işimiz olmaz. Haydi! Eşitlikçi, adil bir düzene…” diyerek onları da davet ediyorlardı. Yaşlıların yüreğinde bir yıldız yanıyor ama hemen sönüyordu. Çoğunluğu, “Bizim ayaklarımız tutmaz o kadar yolu,” diyerek vazgeçiyor ama tek tük de olsa katılanlar oluyordu. Kalabalığı görünce dayak yiyen, okutulmayan, haksızlığa uğrayan kadınlar da koşuyorlardı. Fabrikalardan akın akın işçiler çıkıyor, işsizlerle kol kola yürüyüp kervana yetişiyorlardı. Kervandakiler onlara hemen yolu açıp en öne geçmelerini sağlıyor, “Siz buraya yakışırsınız.” diyorlardı. Dikenli yolun başında hep birlikte bağırıyorlardı:
“Düş peşindeyim, düş peşime!”
Oya Uslu
