ȘEYTANI GÖRDÜM

Görülmeyeni görmek aslında bizim için doğaüstü bir şey. Hani Vizontele filminde televizyon şeytan işidir, seyretmeyin diyorlardı ya onun gibi. Bugünlerde televizyonlarda öyle acı ama o kadar da komik şeyler oluyor ki şeytan bile güler aslında bunlara. Kocasına kızan kadın başka adama kaçıyor, eltisi ile bir olup yufkacıya kaçan kadınlar gibi şeyler izliyoruz. Bu durumda sadece kadınlar mı suçlu.

Teknoloji ilerledikçe hepimiz şeytan oluyoruz. Olmayanı olmuş gibi yazıp vay be bu onu yapmış, utanmaza bak neler yapmış, sakın buna inanmayın bu yalancıdır…

Hayatımızda gittikçe güzel şeyler eksiliyor. Belki de gördüğümüz şeyler gördüğümüz değildir. Aslında ne güzel insanlar varmış. Kapısını çalan bir yabancı su istediğinde suyunu veren, geçerken birbirine selam veren insanlar.. Varmış diyorum çünkü şimdi kapını bir yabancı çalsa ya da çalmayı bırak zile uzun basan birine bile ağzımıza geleni söylüyoruz. Bazıları ağzına geleni söylemeyi bırak öldürmeye kadar vardırdı.

Șeytan değil de nedir?

Yolda yol vermeyen adamı dövmeler, yalan söylemeler, karşıda tanıdık birini görünce aman benden borç ister yolumu değiştireyim görmezden geleyim demeler, yaptığı yanlışı kendine değil de bir başkasına bir meziyet gibi anlatanlar… bu şeytanlık değil de nedir?

Şeytanı Gördüm… Hepimizin bir gün insan olma dileğiyle…